در دنیای امروز، امنیت سایبری یکی از چالشهای مهم سازمانها و کسبوکارها است. با گسترش شبکههای ارتباطی و مجازی، تهدیدات سایبری نیز پیچیدهتر و متنوعتر شدهاند. در چنین شرایطی، رویکردهای امنیتی سنتی، که بر اساس اعتماد به شبکه داخلی و کاربران درون آن استوار بودند، دیگر پاسخگوی نیازهای سازمانها نیستند. در این مقاله در کارینا سکوریتی به توضیح درباره استراتژی Zero Trust یا “اعتماد صفر” پرداختیم و شما را با آن آشنا کردیم.
استراتژی Zero Trust (اعتماد صفر) یک رویکرد امنیتی جدید است که بر اساس اصل «هرگز اعتماد نکن، همیشه راستی آزمایی کن» بنا شده است. در این رویکرد، به هیچ کاربر یا دستگاهی، چه در داخل و چه خارج از شبکه، به طور پیشفرض اعتماد نمیشود. تمام درخواستهای دسترسی، قبل از اعطای دسترسی، باید احراز هویت و اعتبارسنجی شوند.
مزایای استراتژی Zero Trust
استراتژی Zero Trust مزایای متعددی برای سازمانها دارد:
- کاهش ریسک نقض دادهها: در استراتژی Zero Trust، هرگونه دسترسی به دادهها باید به طور مداوم راستی آزمایی شود. این امر باعث میشود که حتی اگر یک مهاجم موفق به نفوذ به شبکه شود، نتواند به دادههای حساس دسترسی پیدا کند.
- سازگاری با محیطهای مدرن: استراتژی Zero Trust با محیطهای مدرن، مانند شبکههای توزیع شده و نیروی کار از راه دور، سازگارتر از رویکردهای امنیتی سنتی است.
- بهبود انعطافپذیری و مقیاسپذیری: استراتژی Zero Trust انعطافپذیری و مقیاسپذیری بیشتری را برای سازمانها فراهم میکند. این امر به دلیل استفاده از کنترلهای امنیتی مبتنی بر سیاست است که میتوانند به طور مستقل از یکدیگر اعمال شوند.
اصول استراتژی Zero Trust
استراتژی Zero Trust بر اساس اصول زیر بنا شده است:
- اعتماد صفر: به هیچ کاربر یا دستگاهی، چه در داخل و چه خارج از شبکه، به طور پیشفرض اعتماد نمیشود.
- احراز هویت چند عاملی (MFA): از احراز هویت چند عاملی برای تأیید هویت کاربران و دستگاهها استفاده میشود.
- کنترل دسترسی مبتنی بر سیاست: دسترسی به منابع بر اساس سیاستهای امنیتی اعمال میشود.
- نظارت مداوم: فعالیتهای شبکه به طور مداوم نظارت میشوند تا در صورت بروز هرگونه رفتار مشکوک، اقدامات لازم انجام شود.
عناصر استراتژی Zero Trust
استراتژی Zero Trust از مجموعهای از عناصر تشکیل شده است که هر یک نقش مهمی در اجرای این استراتژی دارند. برخی از مهمترین عناصر استراتژی Zero Trust عبارتند از:
- معماری Zero Trust: این عنصر شامل طراحی و پیادهسازی زیرساختهای شبکه و امنیتی است که برای اجرای استراتژی Zero Trust مورد نیاز است.
- سیاستهای امنیتی: این عنصر شامل قوانین و مقرراتی است که برای کنترل دسترسی به منابع اعمال میشوند.
- فناوریهای امنیتی: این عنصر شامل ابزارها و راهحلهای امنیتی است که برای اجرای سیاستهای امنیتی مورد استفاده قرار میگیرند.
چالشهای اجرای استراتژی Zero Trust
اجرای استراتژی Zero Trust چالشهای خاص خود را دارد. برخی از مهمترین چالشهای اجرای استراتژی Zero Trust عبارتند از:
- هزینه: اجرای استراتژی Zero Trust میتواند هزینهبر باشد.
- پیچیدگی: اجرای استراتژی Zero Trust میتواند پیچیده باشد.
- نیاز به تغییر فرهنگ سازمانی: اجرای استراتژی Zero Trust نیاز به تغییر فرهنگ سازمانی دارد.
نتیجهگیری
استراتژی Zero Trust یک رویکرد امنیتی جدید و کارآمد است که میتواند به سازمانها در کاهش ریسک نقض دادهها و بهبود امنیت سایبری کمک کند. با این حال، اجرای این استراتژی چالشهای خاص خود را دارد که سازمانها باید قبل از اجرای آن، این چالشها را شناسایی و برای رفع آنها برنامهریزی کنند. کارینا سکوریتی در این مقاله قصد داشت شما را با Zero Trust آشنا کند، امیدواریم از مطالعه این مقاله بهره علمی کافی را برده باشید.